Życie Dziewczyny

Gość

NIe zapomne jak w noc przed wyjazdem na przysiege nie moglam spac, podniecona jak cholera hehe chyba zasnelam ok 3 a o 4:30 byl wyjazd i wstałam wypoczeta , z uśmiechem na twarzy i im bardziej zbliżaliśmy się do Przasnysza tym mocniej serducho mi biło Smile

Wogóle był taki motyw, że 2 tygodnie przed pojsciem mojego do wojska pojechalismy z jego rodzicami na Mazury, w drodze powrotnej jechalismy przez Przasnysz i go tam zostawiliśmy pod bramą jednostki- jezoooo jak ja wyłam z jego mamą...jakoś przezylam tą powrotną podróz. Za niecałe 1o dni mialam obóz z mojej uczelni organizowany na Mazurach i jadąc właśnie na obóz przejeżdzalam znowu obok jednostki Adasia---jejku jakie to było uczucie widzieć ta jednostkę ( bo jest tuż przy drodze ) i myśleć że on tam jest, moj skarb. Oczywiście zpowrotem było to samo. No i jak już na przysięge jechalimsy to znałam droge na pamięc bo w sumie 4 raz jechałam tą trasą heheh Na przysiege jechałam z moimi rodzicami i siostra a drugim samochodem jego rodzice, siostra z męzem. Fajnie było, pogoda we wrześniu dopisywała, było bardzo ciepło 3 września i jak go zobaczyłam jak ślubuje do sztandaru i jak dostaje wyróżnienie od pplk i 4 dni urlopu za same piątki Smile

Ale byłam dumna tymbardziej że tylko 6 żołnierzy takie wyróżńienie dostało. Moja mamuśka sie oczywiscie wzruszyła heheh a ja sie uśmiechałam od ucha do ucha bo wiedzialam ze za moment wpadniemy sobie w ramiona i ze całe 4 dni będa należaly tylko dla nas Smile

Glamour_Girl · Gość

Barbarko ehh Smile

Skąd ja znam tą brame z Przasnysza Laughing

Mój Łukasz też tam był Cool

Ogólnie byłam tam 4 razy Smile

Za pierwszym razem jak jechałam z jego rodzicami na odwiedziny to szukalismy jednostki własnie przy drodze Very Happy

No i stała Razz

Po jakimś czasie, to znienawidziłam ten obraz... cały czas był przed moimi oczami.. jak zasypiałam .. jak sie budziłam.. to miejsce... Rolling Eyes

Ogólnie jednostka ok, ale jakos mi sie nie podoba z wyglądu zewnetrznego i wewnętrznego.. taka typowa stara jednostka Confused

A wspomienia.. Eh.. rózne.. jedne piękne , drugie mniej przyjemne..
Ale są , na zawsze zostaną i nikt mi ich nie odbierze.. Teraz juz 4 miesiące w cywilu Smile

Odnalezlismy się na nowo, choc początkowo było trudno sie przestawic na 'normalny' tryb życia... Wojsko juz za Nami.. i dzięki Bogu:) przekonalismy sie miedzy innymi dzieki niemu, ze nie mozemy zyc bez siebie.. ze jestesmy dla siebie stworzeni .. i to jest takie piękne.. Smile

AgULa1

Gość

Ja jeszcze się nie mogę otrząsnąć, że TO już KONIEC Very Happy

Bywało ciężko, ale najważniejsze że przetrwaliśmy te, pewnie jedne z trudniejszych 9 miesięcy naszego życia!
Wspominam tylko te dobre chwile, śmieszne akcje, pj, przysięgę i dzień cywila Very Happy

Gość

Ja to juz oswoilam sie z ta mysla ze koniec juz wszystkiego.
Z tego wojska duzo przykrych wspomnien,oprocz przysiegi nic wiecej nie wspominam pozytywnie.
Najgorszy byl ten dzien wcielenia poprostu wylam jak nie wiem,caly dzien sie martwilam o Pawla,a jak tam jechal stalam w drzwiach wyjsciowych i go zegnalam to normalnie serce mi peklo,te 5 tygodni bylam tak zdolowana jak nigdy,kompletnie sie wylaczylam Confused

No ale teraz juz po wszystkim na szczescie.

Gość

Ja dziewczynki tez mialm swoijeo zolnierza w Przasnyszu,moj osobiscie chwali ta jednostke i wsumie nigdy na nia nie narzekal.a ja ja wspominam wsumie tez dobrze oprocz tego ze przez szkolke sie nie widzielismy tylko na przysiedze i bardzo dlugo na niego czekalismy bo on zaostal po przysiedze w jednostce bo mial sluzbe ale za to widzielismy sie o dwa razy dluzej bo bylismy uyu niego na przysiedze to czyli raz a pozniej za tydzien przyjechal a chlopaki co byli po przysiedze juz nie pojechali czyli my dwa razy wiecej

Gość

LATO 2005-2006
koszmarne 9 miesięcy przeplatanych płaczem, smutkiem, bezsennymi nocami, tabletkami na uspokojenie, okropna tęsknota ta bezsilność duszcząca od wewnątrz, na przepustkach kłótnie ogólnie tragedia pamiętam 2 miłe momenty
-przysięga
-cywil
a tak to były same łzy
a teraz mam zapłacone za to moje przejmowanie się Sad

Gość

oj kochane moje.. wspomnien jest ogromnie duzo czasem do dzis dnia wracaja i wtedy wiemy ze juz to nie wroci ...ze caly syf za nami.. ze jestesmy twarde.. silne i pokonamy z naszymi szczesciami wszystkie przeszkody..ze nikt i nic nas niepokona!!!
Ja kojarze wiele chwil.. ale chyba jak kazdej najpiekniejsza i najbardziej wyczekiwana siedzi w nas .. nadal czuja sie jakby ta chwila byla wczoraj .. data CYWILA!
u mnie bylo o 22:00 26.04.06 Latawce opusciły mury monu.. od rana eski jak codzien, telefony ze juz za pare godzin bedziemy na zawsze.. kiedy zblizal sie wieczor i jechałam po Niego na peron czułam ja drza mi dłonie, jak zbliza sie cos na co czekałam tak bardzo długo cale 9 miesiecy całe 270 dni cos bez czego nie byłam soba .. Ten upragniony CYWIL! i moj najsłodszy skarb..
tak strałam wpatszona i chyba do konca nie moglam uwierzyc ze juz konczy sie tak długo meczaca droga.. ze juz nie wroce na ten okropny dworzec kiedy bedzie musiał wracac.. ze łzy nie bede kapac a ja nie bede mogla nic zrobic tylko patrzec jak pociag sie oddala.. i .. kiedy go zoabczyłam pobiegłam złapałam w ramiona i płakałam a On powiedział "kochanie jestem w domu juz Cie nigdy nie opuszcze.. byłas ze mna jak szedłem do wojska, jak tam zylem i jak wracam..jestes najdrozszym skarbem mego sreca" nie zapomne tych slow nigdy .. tak jak niczego nie załuje .. tych łez, tej tesknoty, bolu nieprzespanych nocy.. niczego.. bo warto bylo:* zawsze bede to powtarzac:* On jest moim calym swiatem!!

Gość

A ja cierpliwie czekam. wiem, ze jeszcze troszkę i dołączę do Was... Do Elity Rezerwistek... Wierze, że wszytsko ułoży się tak, jak tego chce... tak jak sobie to wymarzyłam Rolling Eyes

Ale jeszcze czas... 150 DDC

Gość

a ja pamietam jak dzis dzien przysiegi i to jak czekałam na niego przed brama pierwszy uscisk pocałunek jeszcze dzisiaj kreci mi sie lezka jak o tym mysle... wogóle wszystki nasze przywitania byly cudowne ale ten jest najbardziej pamietny...

Gość

Wspomnień mamy mnóstwo tych złych i tych bardzo dobrych, ale do dziś tak jak doorotka wspominamy często dzień 4 marca 2004 r. czyli przysięga Very Happy

Dzień w którym mogłam po miesiącu czasu zobaczyć mojego ukochanego, przytulić się do niego, powiedzieć mu jak bardzo go kocham. Pamiętam jak byłoby to dziś jak zobaczyłam go w tłumie żołnierzy - dreszczyk emocji, tysiące myśli... Very Happy

Czekanie tylko na jedno oby jak najszybciej skończyła się przysięga. Moment kiedy szedł w moją stronę zapamiętam do końca życia Very Happy

Często również wspominamy dzień 25 stycznia 2005 r. wieczna pj-tka Very Happy

Przyjazd mojego skarba z woja na zawsze ze mną Very Happy

Po roku oczekiwania spełnia się nasze marzenie - koniec MONU, znów możemy powrócić do rzeczywistości Very Happy

Perełka · Gość

Moje wspomnienia z wojskiem...hmmm...zaliczam do najbardziej okropnych,ale były i piękne chwile,wręcz cudowne...

Najpiękniejsze,warte wspomnień przeżycia to te,kiedy spotykałam sie z moim Skarbem na Pj-tkach,w Wiśle ,w Ełku...byliśmy tylko sami,spragnieni swoich osób,nikt nam nie przeszkadzał,wszystkie noce i dnie były tylko nasze...przytulaliśmy się,głaskaliśmy się po główkach,trzymaliśmy się za ręce,leżeliśmy w swoich ramionach i słuchaliśmy naszych serduszek,które biły tylko dla nas,szeptaliśmy sobie jak bardzo się kochamy i tęsknimy do siebie,kochaliśmy się bez opamiętania przy naszych piosenkach,rozmawialiśmy jakie to cudowne będzie nasze wspólne życie,planowaliśmy wiele spraw,spacerowaliśmy po mieście żartując i śmiejąc się...trzymając się mocno za ręce...zawsze gdy byliśmy blisko siebie czuliśmy coś pięknego,drżeliśmy na swój widok i mieliśmy te piękne motylki w brzuszku i to wielkie podniecenie...nasze spojrzenia były pełne pożądania i ten błysk w oczach,nie zapomnę tego wszystkiego nigdy,te piękne wspomnienia z jego osobą pozostaną w mojej pamięci i w moim sercu do końca mojego życia...

Najgorsze wspomnienia to te gdy nie było go blisko mnie...był na jednostce,w szpitalach...daleko ode mnie...
Gdyby tylko nie zgłosił się na ochotnika i 1 lutego nie przekroczył bramy jednostki,byłoby napewno tak jak tego pragnęliśmy...żyłby i był teraz ze mną...
Teraz pozostały mi wspomnienia po Łukaszku,kilka zdjęć i dwa smsy...oraz przeogromna tęsknota do jego głosu,dotyku,spojrzenia...w ogóle do całego mojego Skarba...

Gość

moje wspomnienia...!
Pierwszym dniem rozpoczynającym myślenie co będzie?jak przetrwa nasz związek? jak będę zyła 9 miesięcy be Niego-był dzien w którym Piotr przyjechał i bardzo spokojnie powiedział mi że za miesiąc jedzie do Wojska. Od tego momentu wszystko się zmieniło...! Najbardziej przykrym dniem był przeddzien wyjazdu Misia do wojska bo wtedy się żegnaliśmy, to była "powódź łez"! i ten miesiąc oczekiwania by pojechac i zabrac Go na kikla dni do domu. Może to głupie ale przez cały czas od wyjazdu misia do wojska az do spotkania z Nim na przysiędze noc w noc płakałam za Nim, z tej cholernej tęsknoty!Jechałam busem z cała Piotra rodziną, czułam sie obco ale dałam rade, wkońcu myslałam tylko o tym by Go ujrzeć, przytulić, ucałować! Jechaliśmy 8 godzin, wyjechaliśmy o 2 w nocy, wtedy był śnieg i nieludzki mróz. Sama przysięga to czas wielkiej adrenaliny, nigdzie Go nie widziałam, dopiero na koncu zauważyłam i łzy popłynęły, ale naszczęście to łzy radości. droga powrotna już u boku Misia Smile

potem 3 dni z Nim. Każda kolejna przepustka to nieograniczona radość i łzy zegnając sie z Nim. przeżyć było mnóstwo, to wszystko pozostanie w mym sercu jużna zawsze. Odliczanie DDC było najprzyjemniejszą rzeczą i nastał dzień 000 Cywil! I nastała wieczna radość. Choc dziś mija 23 dzień jak Misiu wrócił z Wojska to jeszcze nie mogę sie z tym oswoic, boję sie pożegnań, ale powoli uspakajają mnie myśli, ze przy każdym z naszych pożegnań Piotr jedzie tylko 10 km dalej ode mnie, a nie 500.

Gość

Jak czytam twoje posty Perełko to poprostu lzy mi leca bardzo mi przykro nie moge wyrazic swojego wspolczucia poprostu to jest okropnej estes naprawde dzielna twoje wspomnienia zostana na zawsze i na zawsze on bedzie twoj w niebie gdzie na pewno jest z toba cala dusza.
Wiecie co dzieki wojsku i temu ze sie nie widywalam z Pawlem nasze uczucia rosly i rosly rzeczywiscie czulam sie jak w niebie jak on pryzjezdzal,ale naprawde jedynym szczesliwym dniem byla przysiega i wyjscie do cywila.

Gość

piękne wspomnienia, piękny czas i piękne pamiątki w serduszku... po cywilu już tak długo a ja nieraz wieczorami kładąc się spać myślę jak to było... Ale teraz jest dziewczynki cudnie taka jestem z Nim szczęśliwa, ciesze się ze mamy mon za sobą bo wiem ze przetrwaliśmy coś co wiele par mocno rozdzieliło, coś co burzyło ich wielkie miłości a myśmy to pokonani, w ogromnej tęsknocie ale zawsze razem:* RAZEM JEDNYM WIELKIM SERDUSZKIEM:*

CYWIL 26.04.2006