Życie Dziewczyny

Gość

Z tym wychowywaniem faceta to zgadzam się z Drizzą Smile

Nie można wychować sobie faceta Smile

Oni są niestety "inni" i im trzeba mówić wszystko wprost i pokazać palcem a zmienianie na siłe nic nie da. Bo trzeba pamiętać, o tym że wiąrzemy się z osobą, która ma wady i zalety i albo kochamy go i akceptujemy taki jakim jest albo poprostu trzeba się rozstać Sad

To jak facet jest zależy również od tego jakie wychowanie wyniósł z domu.
Mój Radek ma wiele wad ale cóz kocham go taki jakim jest Smile

Gość

Ja też zgadzam się z Drizzą, że faceta się nie wychowuje. Trzeba rozmawiać, jeśli jest źle próbować to naprawić - wspólnie, a jesli wszystko jest ok - to świetnie Smile

Facet rzeczywiście potrzebuje tego, żeby mu większość rzeczy mówić wprost, a dziewczyny - zwykle chcą żeby on się wszystkiego domyślił i przez to jest dużo nieporozumień...

Gość

Drizza pisząc o zasłyszanych wielokrotnie określeniach "jak sie dasz wykorzystywać na każdym kroku, to będziesz wykorzystywana", "jak sobie wychowasz faceta, tak będziesz mieć" chciałam odnieść się do niektórych kobiet, albowiem wiele jest takich, które pozwalają swoim facetom na wszystko, dają facetom bardzo wygodne życie, wszystko obok nich i za nich robią one same, wszelkie domowe problemy są tylko na ich głowie. Pozwalają partnerowi na wygodnictwo w związku przed ślubem, a potem już w małżeństwie mają pretensje do tych właśnie facetów, że nic nie robią i że one same muszą wszystko. Facet przyzwyczajony do dobrego raczej tak raptem nie zmieni się, ciężko tworzyć wówczas związek partnerski, w którym to on też może iść zrobić zakupy, posprzątać coś, poodkurzać, iść do apteki, iść zapłacić rachunki, zaprowadzić dzieciaka na dodatkowe zajęcia, i wiele, wiele temu podobnych zajęć. Zatem jeśli facet nie wyniósł z domu określonych wartości i zachowań, to właśnie kobieta powinna nauczyć go czegoś tam albo wytłumaczyć mu że coś tam trzeba zrobić czy załatwić.

Gość

Jako moderator przypominam tylko, nieśmiale, aby była to spokojna wymiana zdań i argumentów (jak było to do tej pory), a nie dialog przeradzający się w walkę stron przeciwko sobie (co nastepuje zwykle po "próbach" oceniania i nie oceniania się nawzajem).

Gość

Symbi jako moderator obserwuję ten temat od środka. Nie widzę jak narazie kłotni, tylko normalną wymianę zdań. Poruszyłaś teraz temat bardzo drażliwy dla mnie, a mianowicie, to, że każda normalna wymiana zdań zostaje tu postrzegana jako kłótnia.

Nikt nie obrzuca się błotem. Nie wyzywa. A my jako modzi przestańmy robić z tematów pytanie-odpowiedź, pytanie-odpowiedź. Poruszany temat dotyczy sytacji poważnej, a mianowicie poglądów przedstawianych przez użytkowników tego forum. Poglądy, jak i opinie mogą się różnić. I każdy ma prawdo do wyrażenia tych poglądów. Tak jak inna osoba ma prawo bronić swoich przekoniań. To jest dyskusja.

Cieszę się, że Youla umiała ją podjąć, że bron swojego zdania, dziś mało kto to potrafi. Napisała to co uważała i dobrze. Oby więcej takich wypowiedzi było na tym forum.

Przepraszam Youla, trochę mnie poniosło. Chyba mam uczulenie na katolicyzm i wszystko co mi nim zalatuje wywołuje u mnie wyspkę.
Właśnie to spowodowało, że napisałam słowa "oducz się oceniać innych"
Jeszcze raz przepraszam.
Tymczasem co do reszty, to masz rację.
Prawda jest taka, że nie wiesz, czy wspólne mieszkanie pomoże ci w poźniejszym życiu, czy nie. Co do tych słów, które zinterpretowałaś tak a nie inaczej, to wiem, że są to kontrowersjne i dość dwuznaczne słowa.
Każda z nas ma rację. Każda wypowiedziała swoje zdanie i powiedzialabym, że wynikła z tego ciekawa dyskusja, choć trochę nie na temat, a mianowicie czy wychowywać faceta, czy nie Laughing

Może powinnyś my taki temat założyć?

A teraz w temacie: zbrzydło mi mieszkanie przed ślubem razem. Zdaje się, że termin przydatności mu się skończył. Teraz czas na ślub!

Gość

Jako uczestnik tej wymiany poglądów wypowiem się tak: ja również nie potraktowałam tych wypowiedzi jako kłótni. Była to solidna wymiana zdań na bardzo ważny temat. Posty napisały różne osoby - i były to wypowiedzi zarówno "za", jak i "przeciw" mieszkaniu razem przed ślubem.

Czytając wcześniej ten temat osobiście odniosłam wrażenie, że należę do tej mniejszości Wink

) i uznałam, że nie mogę odpuścić dyskusji i że warto przedstawiać tutaj również inne (tym samym moje) podejście do owego mieszkania razem. Dla obrony swojego zdania w tej dyskusji nie napisałam posta wczoraj na szybko w ogromnych emocjach, tak od razu po przeczytanie Waszych przeciwnych wypowiedzi. Dałam sobie na wstrzymanie i dopiero dziś po kolejnym przemyśleniu napisałam. Myślę, że wyszło mi to na korzyść Wink

Andi, przeprosiny za niesłuszną ocenę mojej osoby oczywiście są przyjęte. Wiem, że w emocjach zdarza się coś palnąć - i nie Tobie jednej zdarza się tak szybko uczuciowo reagować. My, kobiety tak czasem robimy.
Niezmiernie mi miło, że w pewnych kwestiach tej różnorodnej dyskusji się ze mną zgodziłaś Smile

i jak najbardziej jestem 'za' w kwestii założenia nowego wątku o "wychowywaniu" facetów - a może jako przyszła żona może się jeszcze czegoś ciekawego od Was dowiem Wink

Gość

Jako zwykły użytkownik wiem, jak takie dyskusje się kończą po stwierdzeniach typu: "nie oceniaj mnie", "nie masz prawa do oceniania innych" itp.
Też obserwuję ten temat i rozumiem o co tu chodzi. Dyskusję uważam także za ciekawą, choć nieco odchodzącą od tematu. Poza tym nie powiedziałam, że się kłócicie tylko delikatnie zasygnalizowałam, żeby przystopować z emocjami, bo może to skończyć się ową scysją.
I nie będę dalej tego wątku kontynuować, bo chyba troszkę poniosły Cię emocję, jak zobaczyłaś Andi czerwoną notkę dotyczącą poniekąd także Twoich wypowiedzi.

W temacie:
Mieszkanie razem...
Daczego?
Dlatego, że tak chcemy, że się kochamy, że chcemy być już zawsze razem, że chcemy, aby ta druga osoba już zawsze była obok, że chcemy i już...
Nie dlatego, żeby się sprawdzić czy coś podobnego.

Po prostu... i pomimo wszystkiemu!

Gość

Gość

Gość

Gość

Asiczku ja właśnie o tym wyborze piasałam. O opini środowiska, o tym, że czasem skórka nie jest warta wyprawki. W twoim przypadku, jak i w przypadku wielu ludzi, zmieszkujących zwłaszcza małe miejscowości, jest to największy problem. Środowisko, za ten niemoralny czyn mało nie zje cię żywcem. Nie podoba mi się to.
Widzisz z jednej strony wiem, że mieszkanie przed ślubem ma pewne plusy, ale z drugiej nie jest wolne od minusów.
Ogólnie jest przyjęte, że związki powinny być zalegalizowane, czyli kończyć się małżeństwem. Więc jeśli to przyjąć za cel, to wspólne mieszkanie stoi na przeszkodzie w jego realizacji. Czemu?
A no mieszkając z drugą osobą poznajemy jej wady (o zaletach nie piszę, bo te rzadko bywają przeszkodą dla związku) i nagle ukochany przestaje być Księciem z Bajki a staje się śmiertelnikiem, do tego takim co miewa humory i złe dni. Z czasem też czlowiek przywyka do sytuacji w której się znajduje i nie widzi powodów, dla których miałby ową sytuację zmieniać. Jednym słowem, z małżeństwa nici. A to w kraju katolickim nie jest już mile widziane.
Nie, nie chcę najeżdzać na katolików, bo dla przykładu Hindusi też nie uważają partnerstwa za związek, więc jak widać nie jesteśmy osamotnieni.
Jeśli wezmę pod uwagę taką Anglię, gdzie sobie mieszkam, to muszę przyznać, że partnerstwo jest tu traktowane na równi z małżeństwem, np. razem możecie dostać kredyt.
I najważniejsze, nikt na ciebie krzywo nie patrzy, gdy mówisz, że mieszkasz z chłopakiem.
I dopiero tu masz szansę i finansowe możliwości, by dokonać wyboru, razem czy oddzielnie.
I jak dla mnie tylko wtedy taki wybór ma sens, bo jest podyktowany przez serce, przez przekonania a nie ukształtowany środowiskiem i finansami.
Jak widać po moich postach, ja wciąż do końca nie zdecyowałam czy jestem za mieszkaniem razem, czy jestem przeciw...

agatka85

U mnie z zamieszkaniem razem bylo troche hardcorowo

bo wprowadziłam się do A. po 3 tygodniach znajomości.. choć on namawial mnie do tego juz w sumie od pierwszego dnia jak tylko sie poznaliśmy.
Ale nie żałuje mimo wszystkiego co się wydarzyło,a troche tego było..

Ogólnie miałam okazje przekonac się jaki jest naprawdę.. tak w codziennym zyciu gdy dochodzą obowiązki, sprzatanie, gotowanie, wspolne zarzadzanie pieniedzmi.
U nas na szczęscie nie było z tym jakis większych problemów.
Wiadomo czasami jakaś mała wymiana zdan co do niektórych rzeczy była, ale wydaje mi sie ze jakoś wzorcowo w tym wszystkim sobie poradziliśmy Smile

Kłótnie były za to o cos innego,ale to nie ten temat...

Teraz jestesmy w Polsce.. niestety naarzie mieszkamy osobno, ale bardzo chcielibysmy to zmienic. Mamy mozliwosc zamieszkania z jego mamą, ale ja jakos na 100% nie jestem przekonana

wolałabym zebysmy sami mieszkali Smile

A co do slubu to pewnie bedzie, bo oboje tego chcemy Smile

Gość

Ja należę do ludzi szalonych i lubiących wyzwania.Moim zdaniem mieszkanie przed ślubem i wspólna codzienność to dobra sprawa.Dzięki temu uczymy się dopasowywać i jesteśmy wtedy pewniejsi w swoich uczuciach.Takiego podejścia nauczyło mnie życie i małe doświadczenie.

Niunia_:-))

To może się wypowiem bo od 3 dni ponownie mieszkam z facetem. I wiem, że to dobra decyzja, że się zamieszka razem przed ślubem by móc się sprawdzić w codziennym życiu. Ale też wiem, że nie można takiej decyzji szybko podejmować bo może się ona źle skończyć. Trzeba ja przemyśleć i rozważyć za i przeciw.

Czasem bywają szalone związki, tak jak np Agatki, że zamieszkala po 3 tygodniach. Ja sama pamietam jak zamieszkalam z facetem po 3 miesiącach i wyraz twarzy rodzicow jak im o tym mówiłam. Teraz wiem, że nigdy bym tego już nie zrobila.

Teraz zamieszkalismy razem po 7 miesiącach, ale łączy Nas dzidzia i wiem, że gdyby nie ona to stało by się to dużo dużo poźniej.